12 Mei
Laat ik nu eens met het weer hier beginnen. Voor mij is dit ideaal weer, een zonnetje en nu voor deze tijd van het jaar af en toe een licht briesje. De afgelopen weken heeft het ’s avonds en ’s nachts goed en veel geregend, sommige dagen ook ’s middags, lekkere tropische buien
met een enkele flits en donderslag. De temperatuur varieert tussen 24 en 31 graden Celsius. Op de werkplek is dat briesje vaak niet aanwezig omdat die ommuurd is. Wanneer men in dit weer werkt dan moet ge niet vies zijn van een beetje zweet en het houdt de poriën lekker open. De gedachte dat ik daardoor wat gewicht kwijt zou raken ga ik ook van me af zetten want er wordt door de warmte veel (water) gedronken zeker door mij. Het is ook erg aan te raden om ook wat zout te eten. Door zout te kort begint men dat in de benen te voelen. Dit was even een weer praatje weer voor vandaag een andere keer misschien wat meer.
De laatste twee weken waren er weer eens veel stroomstoringen en aangezien ik toch een beetje vaart wil zetten achter het plaatsing van het hek hebben we geprobeerd om stroom te leveren met het aggregaat maar die kon het lasapparaat niet aan. Deze poging was dus mislukt, dat weten we voor een volgende keer. Dit soort gein houdt ons alleen maar op, buiten de mensen die ook een leven hebben, zoals ziekenbezoek bij een moeder, begrafenissen tandartsbezoek, etc. Haast hetzelfde als bij ons alleen laten ze het hier niet vooraf weten. Er is hier haast niets echt te plannen zoals bij ons thuis. Tussen al deze storingen gaan we tussendoor aan de crusher beginnen, vast wat onderdelen demonteren en uitwisselen. Er zou vandaag bericht uit de UK komen met de prijzen en levertijden/kosten, wat weer niet gebeurd is tot aan het eind van de week. Dat is nu begin deze week wel gebeurd eindelijk, wel met een flink prijskaartje, niet alleen met de kosten van de onderdelen maar ook nog de transport- en invoer kosten die ermee gemoeid zijn. Ook niet te vergeten de uren die er al aan gewerkt zijn en de uren die nog gaan komen. Het in elkaar zetten ervan neemt ook enige tijd 3 tot 5 werkdagen met de mensen die ik ervoor heb. Maar ik heb al uitgelegd dat de mannen nooit iets technisch hebben geleerd en alles tig keer moet uitleggen en voordoen en dat schiet niet op. Maar ze willen wel leren, alleen gaat het langzaam, bij ons krijgt men een jarenlange opleiding en ik zou het in een paar maanden moeten doen dus maar hopen dat het lukt.
Nu is er besloten dat we toch voor het eerste plan gaan met een nieuwe. In de tijd van de levering kunnen we toch blokken gaan maken met granulaat van de buurman. En de 3e crusher weer in elkaar zetten.
Het opstarten van de Mobiele Fabriek gaat minder snel als ik had gehoopt, hier gaan de preekwoorden “ijzer met handen breken” , ook “vele handen maken licht werk” niet op en zo zijn er waarschijnlijk nog wel een paar. Dit vertel ik niet omdat ik het leuk vind maar om het thuisfront te laten weten hoe het hier echt gaat en er niets aan te doen is van mijn/onze kant.
Iets wat jaren- zo niet eeuwenlang aan de gang is kan men niet zomaar even veranderen. Zoals ik al eerder zei en heb uitgelegd, heeft dit proces ietsje langer geduurd voordat we echt kunnen starten met de blokken maken en testen. Wanneer er een volgende keer is dan lijkt het me handig om de gewoontes van het toekomstige land ook in overweging te nemen voor het programma en de kosten. Zo ook de voorbereidingen. Tijd is geld, toch?
Het hek was vandaag (zaterdag) klaar, dus komende week gaan we beginnen met het installeren van de zonnepanelen, wat ik denk dat het in twee dagen gebeurd kan zijn met de mannen die ik heb.
Heb ook nog hulp van lokale mensen hier, doordat ik gebruik kan maken van een speciale tang voor de connectoren. De connectoren heb ik gevonden, zaten onder in een doosje met de beugels voor de panelen.
13 MEI
Nu ga ik even terug naar het weekend van 13 Mei, toen ben ik met Leopaul en onze taptap chauffeur Sunny naar een strand geweest ongeveer 2,5 uur rijden op de route N1 naar het noorden. Beetje tegenvallend vond ik omdat het een kiezelstrand is, maar de rest zoals de toeristen postkaarten eruit zien. Palmbomen, licht briesje en eten en drinken bij de hand. Een lokale dame heeft lekkere red snapper bereid voor ons voor nog geen tientje (€).
 |
 |
 |
 |
Zie foto.
Het is toevallig ook nog eens mijn favoriete visje. Van de dame mocht ik een foto maken en dat is niet gebruikelijk hier, er moet voor betaald worden. Trouwens verschil moet er wezen, want de toegang naar het strand is bewaakt en ik moet Gd 400 betalen en de haitianen 200. Het waren parkeerkosten ??? kon ik niet vatten maar waar. Ook nog even met een bootje gevaren en mijn onderwater camera uitgeprobeerd.
Daar moest natuurlijk ook voor betaald worden maar met mijn goede onderhandelaars werd het toch niet al te duur, al met al een goeie dag on the beach.
18 MEI
Op 18 Mei ben ik met Leopaul mee geweest naar zijn familie in het zuiden aan de kust met een andere taptap chauffeur.
We konden niemand anders vinden die deze rit wilde maken, ik had gehoopt op een 4×4 maar die waren erg duur, te beginnen met $400 voor 3 dagen. Ik moet er wel bij zeggen dat het een aanslag is op elke auto ook een 4×4. Al met al was het me wel waard om te doen en weer een ervaring rijker. Ik zal er een paar fotoos bij zetten voor een indruk daar naartoe. De laatste 35 kilometer waren het zwaarst daar deden we 5 uur over, wegen kan je het niet noemen, maar rots paden met gaten, scheuren, kloven. Soms moesten we eerst gaan kijken of het wel mogelijk was. We kwamen ook door dorpjes waar zoals gewoonlijk de gebruikelijke marktjes waren. En als je dan de lokale bus tegenkomt is het even goed sturen. En de mensen moeten even hun koopwaar verder weg zetten.
Of een vrachtwagen met pech op het midden van de weg.
En dan nu de vrije versie van wegen, halve wegen, waterwegen, vaak met uitzicht dat wel !
 |
 |
Sommige fotoos heb ik uit de auto genomen want mensen vinden het eigenlijk niet leuk van ons om fotoos van hun te nemen, daar hebben ze geen leuke ervaringen mee. Ze werden vaak alleen in het nieuws gebruikt om alleen de arme kant van het land te laten zien, terwijl er ook mooie delen en lieve mensen te zien zijn. Het is een arm land maar ik heb nu ook een kant gezien waar wij ook onze lessen uit kunnen halen. Mensen op het platte (?) land delen veel met elkaar, er is goeie sociale controle onder elkaar en er is nog steeds een cultuur. Iedereen heeft wel ergens een familie lid wonen, de jongens bij mij wonen bij een oom en een tante in de stad, hun eigenlijke huis is in het zuiden en zien hun familie soms maanden niet, want de reis is te lang en te duur, daar kunnen wij ons ook niets meer bij voorstellen. Dat houdt voor mij in dat deze jongens graag willen werken en leren.
Zoals gewoonlijk houd ik jullie op de hoogte met hetgeen hier gebeurd en de voortgang ervan. Ook met mijn observeringen.
De groeten allemaal
27 Mei
We zijn nu een paar weken verder en wel wat te vertellen. Nadat het hek klaar was moesten we eerst de zonnepanelen uitpakken en plaatsen, dat is allemaal in 1 dag gelukt alleen nog aansluiten met elkaar en naar de installatie in de container. Kon het niet sneller doen dan 2 dagen ook weer met de jongens die ik heb, het was in ieder geval weer een les voor ze. En nog leuk vinden ook. Heb ze uitgelegd dat we nu helemaal op zonne-energie gaan werken. Dat is helemaal nieuw voor deze jongens. Doordat we met 220V werken heb ik ook nog 110V nodig voor ons waterkoeler in de container, dus ben ik een trafo gaan kopen met Alain.
Ik wil nog even terugkomen op het verkeer en de autoos, waarvan soms één of meerdere wielmoeren ontbreken. De taptaps en vrachtwagens (dus bijna alle vierwielige voertuigen) zouden in Nederland van de weg zijn gehaald, het zijn in onze ogen gewoon wrakken maar hier moeten ze het ermee doen en dat is triest. Hier hoor ik ze er ook niet over klagen, het rijdt allemaal gewoon, als ze niet op de weg stil komen te staan om ter plaatse gerepareerd te worden met alle verkeersproblemen als gevolg. Ik heb ook wel mooie autoos zien rijden maar die zijn erg in de minderheid, zoals een Porsche, Jaguar en nog een paar.
 |
 |
We hadden ook nog een watertank nodig voor de testblokken en die hebben we gevonden en de volgende dag opgehaald, gewassen en met water gevuld. Dit was het verhaal werk zo’n beetje al hebben ze wel veel moeten zien en doen, misschien wel te veel. Zoals in 2 dagen de rollerbanen in elkaar zetten, maar eerst de pootjes daarvoor aanpassen, dwz maten uitzetten en alles daarna op maat maken (slijpen nog nooit gezien of gedaan), bramen vijlen (hetzelfde verhaal), sleutelen (weer hetzelfde) niet weten wat vast- of losdraaien is. Daar kunnen ze echt niets aan doen en wij wel een beetje. Nu maar hopen dat het allemaal blijft hangen.
Dan de puinhoop op straat, dit is een foto die gaat nog maar er zijn plekken waar ik geen foto’s van kon maken of door de verbazing te laat was. Mensen en dieren die daar in rond wroeten voor iets eetbaar of handelbaar. Van die mensen maak ik geen fotoos, dat vind ik denegrerend, van mezelf en voor hun.
Wilt u de Haïtianen helpen? kijk dan op:De mobiele fabriek